Kruiden en uw gezondheid

Wekt de verleidelijke geur van vers gebakken kaneelbroodjes, peperkoek, kruidkoek of vruchtencake aromatische herinneringen aan vakanties en gezellige keukens? Misschien behoren hartige Oost-Indische gerechten of pittige Mexicaanse gerechten tot uw favorieten. Zoals het oude liedje suikers en specerijen en alles wat lekker is impliceert, worden specerijen al lang als een van de culinaire hoogstandjes van de wereld beschouwd.

Veel van deze prikkelende of aromatische plantaardige voedingsstoffen worden gebruikt om voedsel een grote spanwijdte van smaak (zoet tot hartig) te geven. Hoewel culinair populair, en soms ook aangeprezen wordt voor medicinale waarde, zijn een aantal veelgebruikte specerijen in feite schadelijk voor onze gezondheid. Voordat we de beschikbare informatie onderzoeken, zullen we eerst enkele relevante fysiologische aspecten bekijken.

Maagslijmvlies

Onze maag wordt regelmatig aan zoutzuur (HC1) blootgesteld. Zoutzuur is een zeer sterke vloeistof die vrijgezet wordt om een goede spijsvertering te bevorderen. De gezonde maag moet tegen de sterkwerkende HCl en andere krachtige spijsverteringsenzymen beschermd worden. Dit geschiedt door slijmproducerende cellen die de zogenaamde slijmvliesbarrière produceren. Het slijm dat door deze integrale barrière wordt geproduceerd, dient zowel om HCl te neutraliseren als ook om de maagwand tegen irritatie, erosie en zweren te beschermen.

Onderzoek onthult een combinatie van problemen

Toen neurofysioloog Dr. Bernell Baldwin en zijn vrouw op de Loma Linda Universiteit zaten, hebben ze een onderzoek gedaan ¹⁾Baldwin, M. and B., Spices: recipe for trouble. 1 Health & Healing, 12(1):41.. Dr. Marjorie Baldwin maakte een connectie met de belangrijkste zenuw aan de oppervlakte van de maag (nervus vagus), bij honden. Deze belangrijke zenuw draagt, naast andere taken, boodschappen over tussen de hersenen en de maag. Wanneer de zeer gevoelige zenuwuiteinden van het maagslijmvlies geïrriteerd raken, wordt deze informatie onmiddellijk naar de hersenen geflitst. Toen Dr. Baldwin een verdunde zoutoplossing (vergelijkbaar met lichaamsvloeistoffen) in de maag van verdoofde honden stopte, gebeurde er heel weinig. Wanneer echter zwarte peper, cayennepeper, mosterd of kaneel aan de zoutoplossing werd toegevoegd, gaf de maag explosies van elektrische pieken af, waardoor irritatie werd overgebracht.

De Baldwins deden verder onderzoek, deze keer met ratten. De ratten werden in kleine ruimtes geplaatst. Fysieke dwang is een bekende stressfactor voor ratten en de Baldwins wilden het potentiële effect van stress in combinatie met een pittig dieet – levensstijlfactoren die tegenwoordig niet ongewoon zijn in de samenleving- evalueren. De resultaten wezen er verder op dat de geteste kruiden zonder twijvel schadelijk waren. De knaagdieren die gekruide voeding kregen, vertoonden aanzienlijke schade aan de maagslijmvliesbarrière. Van het grootste naar het kleinste bleken zwarte peper, kaneel, kruidnagel en mosterd allemaal een schadelijk effect te hebben. Hoewel mosterd minder schadelijk lijkt, bleken de schadelijke effecten ervan bij voortdurend gebruik toe te nemen. De irritatie die het veroorzaakte leidde aanvankelijk tot een verhoogde productie van beschermend slijm. Maar bij herhaald gebruik raakte het slijmproducerende mechanisme uitgeput en ontstonden er zweren.

Kruidnagel, piment en kaneel hebben een soortgelijk effect. Deze specerijen bevatten eugenol, een fenol dat aanvankelijk ook een verhoogde slijmproductie veroorzaakt, maar bij voortdurende inname raakte ook hier deze reactie uitput. Ook hier is een verhoogde gevoeligheid voor zweervorming het gevolg. Studies hebben inderdaad aangetoond dat een eugenol emulsie, direct aangebracht op het maagslijmvlies, gastritis, inflammatie en aantasting van de maagslijmvliesbarrière veroorzaakt. Auw! Die kaneelbroodjes beginnen een beetje naar pijnveroorzakers te klinken!

Maar de kruiden hadden niet alleen invloed op de maag. Zwarte peper, kruidnagel en kaneel hadden ook aanzienlijke schadelijke effecten op de elektrische activiteit van de hersenen en het hart. Bloeddrukverhogingen werden vaak waargenomen en de knaagdieren zagen er slechter uit! Maar wat Dr. Baldwin echt verraste, was het slechte humeur van de ratten. Degenen die het pittige rattenvoer kregen waren veel prikkelbaarder dan de anderen die normaal voer kregen. Ze waren bang, opvliegend en klaar om te bijten. Zodus laat ons twee keer nadenken over wat we eten! Irritant voedsel kan daadwerkelijk prikkelbare mensen maken!

Laten we afzonderlijk enkele van deze specerijen bekijken.

Zwarte Peper

Zwarte peper bevat piperidine, een stof die de verhoogde afgifte van een hormoon veroorzaakt dat de maag stimuleert om meer zoutzuur af te scheiden. Piperidine, dat ook in tabaksrook voorkomt, is sterk irriterend voor de huid en de slijmvliezen. De krachtige nicotineachtige werking op het perifere en centrale zenuwstelsel veroorzaakt synaptische stimulatie gevolgd door depressie. Bij rechtstreekse toediening in de maag wordt rode of zwarte peper met een aanzienlijke toename van de maagzuur- en pepsineafscheiding, afschilfering van het slijmvlies en kaliumverlies in verband gebracht – dit alles kan als ongewenste reactie optreden en tot gastritis bijdragen. Een ander onderzoek van de Baldwins naar een dieet met veel stress en veel kruiden richtte zich specifiek op de effecten van zwarte pepers. Hun bevindingen toonden ook de schadelijke effecten op de maag aan. De ratten die zwarte peper in hun voeding kregen, vertoonden meer dan het dubbele aantal maagletsels met tweemaal zoveel schade aan het slijmvlies. ²⁾Baldwin, M. and B. Spices: recipe for trouble, in Nutrition for the Nineties, W.J. Craig, Golden Harvest Bks, 1999, pp. 245-6.

Cayenne pepper

Hete en pittige cayennepeper, ook bekend als rode of chili peper, is in Mexico en Centraal Amerika inheems. Veel kruidenkenners bevelen het vanwege de vermeende medicinale voordelen aan; sommige onderzoeken tonen aan dat het bij inwendig gebruik kan helpen om vet te verbranden, het cholesterol- en triglyceridengehalte in het bloed en de samenklontering van bloedplaatjes te verminderen. Het bewijs is echter tegenstrijdig over de vraag of de capsaïcine in cayenne kanker veroorzaakt of juist voorkomt, en of het de maag tegen maagzweren beschermt of juist de maagslijmvliesbarrière beschadigt. De jury lijkt nog niet vastbesloten te zijn over deze specerij, maar laten we eens kijken wat er verder bekend is.

Gevaren van intern gebruik

Van capsaïcine is bekend dat het maagzweren veroorzaakt, terwijl de consumptie van rode peper de symptomen van zweren aan de twaalfvingerige darm kan verergeren. Bovendien kan de consumptie van chilipeper het risico op maagkanker verhogen. In een willekeurig gekozen onderzoek in Mexico hadden chilipeperconsumenten een 5,49 procent hoger risico op maagkanker dan niet-consumenten. Onder consumenten was er een zeer significant positief verband tussen zelfgerapporteerde verhoogde consumptieniveaus (laag, gemiddeld en hoog) en een verhoogd risico. De odds-ratio voor een verhoogd risico op maagkanker voor consumenten met een hoog niveau in vergelijking met niet-consumenten was 17:11. ³⁾Craig, W.J., Herbs for Your Health. Golden Harvest Books, 2005, p. 16.. ⁴⁾Lopez-Carnillo, L., et al., Chili Pepper Consumption and Gastric Cancer in Mexico: A Case-Control Study. Am J Epidemiology, l39(3):263—27l, 1994.

Topische toepassingen

Bij uitwendige toepassing op de huid werkt cayennepeper als een pijnstiller. Capsicum ontdoet de zenuwuiteinden van stof P, een chemische stof die bij de overdracht van pijnsignalen en de ontsteking van de zenuwen betrokken is, waardoor de zenuwvezels ongevoelig worden. Volgens voedingsdeskundige en kruidendokter Winston Craig, PhD., is aangetoond dat plaatselijke toepassing van capsaïcine een effectieve behandeling voor het verminderen van de pijn en gevoeligheid van osteoartritis, het verlichten van de pijn van spierspanning, gordelroos, diabetische neuropathie en postmastectomie is. ⁵⁾Craig, Herbs for Your Health, pp. 16-19.

Echter beschadigt capsicumzalf bij langer gebruik de zenuw fibers in de opperhuid van de huid. Binnen zes weken na beëindiging van het gebruik is deze schade hersteld. Craig raadt aan capsicumzalf niet meer dan drie of vier keer per dag gedurende enkele dagen aan te brengen . Het beste is, om minstens twee weken te wachten voordat u andere oplossingen op hetzelfde gebied aanbrengt. De kruidendokter Varro Tyler, PhD. suggereert drie tot vier toepassingen per dag gedurende maximaal een maand als een veilige optie. Wanneer u capsicum crème aanbrengt, zorg er dan voor dat u het niet op open wonden, snijwonden of bij de ogen aanbrengt. Was onmiddellijk uw handen of enig ander gebied waar capsicum is aangebracht met zeep voordat u hetzelfde lichaamsdeel blootstelt aan warme of koude toepassingen, want warmte plus capsicum crème verhoogt het risico op brandwonden.

Nootmuskaat (en foelie)

Wist je dat de zaden van nootmuskaat voor meer worden gebruikt dan voor het op smaak brengen van eten en drinken? Vanwege de geestverruimende eigenschappen wordt deze specerij niet zelden ook als drug gebruikt. Misbruik van nootmuskaat, dat angstaanjagende en onaangename bijwerkingen veroorzaakt, is verantwoordelijk voor talrijke gedocumenteerde gevallen van vergiftiging, waarvan ten minste één met dodelijke afloop is. Dit zou een rode vlag moeten zijn voor degenen die in de verleiding komen om hun vakantie- of feestmaaltijden met deze aromatische maar psychotrope specerij te vervraaien! Nootmuskaat bevat verschillende structurele overeenkomsten met stoffen die betrokken zijn bij het moduleren van het centrale zenuwstelsel. Zodoende hebben ze mogelijke schadelijke effecten tot gevolg. Onderzoekers geloven dat het lichaam sommige van de chemische bestanddelen van de specerij in amfetamine-achtige verbindingen omgezet kunnen worden. ⁶⁾Angalli, B.C., et al, Toxicology of nutmeg abuse, J Clin Toxicol, 38(6):6781-8, 2000.

Eén theelepel gemalen nootmuskaat kan binnen één tot zes uur na consumptie hallucinaties, misselijkheid, braken, visuele stoornissen en/of instorting van de bloedsomloop veroorzaken. Een heel hoge dosis kan dodelijk zijn.

De cholinerge banen van het centrale zenuwstelsel spelen een prominente rol in het leer- en geheugenproces. Acetylcholinesterase is een enzym dat acetylcholine inactiveert, een van de neurotransmitters die bij het leren en het geheugen betrokken zijn. Nootmuskaat vermindert de acetylcholinesterase activiteit aanzienlijk. Hoewel dit het geheugen lijkt te helpen, gaat het ten koste van andere geestelijke vermogens. Met andere woorden, door de verhoogde cholinerge activiteit vermindert nootmuskaat de zelfbeheersing en verhoogt de stimulatie van de lagere passies.

De specerij foelie is afkomstig van het buitenste gedeelte van het nootmuskaatzaad; het bevat dezelfde schadelijke eigenschappen als nootmuskaat, en is daarom ook niet voor inwendig gebruik aan te bevelen.

Kaneel

Naast het toevoegen van die unieke en aromatische flavor aan talrijke favoriete recepten, wordt kaneel door veel kruidkundigen ook als medicinaal nuttig beschouwd. De voornaamste vermeende heilzame eigenschappen kunnen als volgt worden samengevat:

Bloedverdunner: De cinnaldehyde in kaneel lijkt ongewenste klontering van bloedplaatjes te helpen voorkomen.

Antimicrobieel middel: Studies tonen aan dat kaneel het vermogen heeft de groei van zowel bacteriën als schimmels te stoppen, inclusief de vaak problematische gist, candida.

Ondersteuning voor diabetici: U hebt misschien over de vermeende voordelen van kaneel voor diabetici gehoord. Verschillende kleine recente studies, maar niet alle, suggereren dat het de insulinerespons bij mensen met diabetes type 2 kan verbeteren. Toen gedurende 40 dagen 1 tot 6 gram kaneel per dag aan 60 Pakistaanse vrijwilligers met diabetes type 2 wewrd gegeven, daalde de bloedsuiker met 18 tot 29 procent. Ook het cholesterol- en triglyceridengehalte werd verlaagd. ⁷⁾Khan, et al, Cinnamon improves glucose and lipids of people with type 2 diabetes. Diabetic Care, December 26, 3215-8, 2003.

In een andere kleine placebogecontroleerde studie werd het effect van kaneel onderzocht waarbij 60 mensen met diabetes type 2 werden geëvalueerd . Dertig mannen en dertig vrouwen, in leeftijd van 44 tot 58 jaar variërend, werden in zes groepen verdeeld. De groepen 1, 2 en 3 kregen dagelijks 1, 3 of 6 gram kaneel toegediend, terwijl de groepen 4, 5 en 6 1, 3 of 6 gram placebo kregen. Na 40 dagen hadden alle drie kaneelniveaus de bloedsuikerspiegel met 18 tot 29 procent verlaagd, de triglyceriden met 23 tot 30 procent, het LDL-cholesterol met 7 tot 27 procent en het totale cholesterol met 12 tot 26 procent, terwijl geen significante veranderingen in de groepen werden waargenomen die de placebo kregen. ⁸⁾Anderson, R.A., Chromium and polyphenols from cinnamon promote insulin sensitivity. Proc Nutr Soc, 67(1):48-53, 2008.

Tegenweer kwam uit een gerandomiseerde studie van het Nutrition and Toxicology Research institute dat 12 weken inname van 1,5 gram kaneel per dag geen verbetering van de bloedsuikerspiegel of de bloedlipiden bij patiënten met diabetes type 2 tot gevolg had. ⁹⁾Vanschoonbeek, K., et al, Cinnamon supplementation does not improve glycemic control in post-menopausal type 2 diabetic patients. J Nutr, 136(4):977-80, 2006. Nog in 2006 concludeerden de auteurs van deze studie: “Meer onderzoek naar de voorgestelde gezondheidsvoordelen van kaneelsuppletie is nodig alvorens gezondheidsclaims te maken.” Andere onderzoekers hebben hetzelfde gerapporteerd, zodus zijn er grotere, gecontroleerde en dubbelblinde studies nodig, alvorens “op de kar te springen”.

Verborgen gevaren in kaneel

De potentieel toxische verbindingen in kaneelschors blijken vooral in de vetoplosbare fracties aanwezig te zijn. Het gehalte van deze verbindingen is zeer laag in de in water oplosbare kaneelextracten, die de insulinebevorderende verbindingen bevatten. Men zou kunnen veronderstellen dat bepaalde geneeskrachtige kaneelpreparaten dan relatief veilig te gebruiken zijn, maar een aantal factoren zouden dit oordeel in de weg moeten staan. Er moet worden nagegaan of bij de botanische verwerking van kaneel voor medicinale preparaten alle of een deel van deze giftige vetoplosbare verbindingen worden verwijderd. Maar de gewone gemalen kaneel of kaneelstok die gewoonlijk in voedsel en dranken wordt gebruikt, is er zeker bij betrokken; deze vormen van de specerij bevatten defiguurlijk nog steeds de belastende vetoplosbare fracties.

Laten we eens nader kijken naar de schadelijke bestanddelen in de vetoplosbare delen van kaneel, namelijk die van methyl eugenol en estragol. Van eugenol is aangetoond dat het chromosoomafwijkingen en andere schadelijke veranderingen in het DNA veroorzaakt. ¹⁰⁾Maralhas, A., et al, Genotoxicity and endore-duplication inducing activity of food flavouring eugenol. Mutagenesis, 21 (3):199-204, 2006. Estragol, een natuurlijke organische verbinding die in kaneel en andere planten voorkomt, wordt in parfums en als smaakstof in levensmiddelen gebruikt. Studies lijken aan te tonen dat het zowel kankerverwekkend als genotoxisch is. ¹¹⁾Smith, R.1.., Safety assessment of allylalkoxybenzene derivatives used as flavouring substances—methyl eugenol and estragole. Food Chem Toxicol,40(7):851-70, 2002. Met behulp van diermodellen hebben onderzoekers ontdekt dat methyl eugenol de lever, de nieren en de maag negatief beïnvloedt. De ontwikkeling van leverkanker, maagklierletsels en kwaadaardige neuro-endocriene tumoren kan het gevolg van zijn. ¹²⁾Johnson, J.D., et al., Two-year toxicity and carcinogenicity study of methyl eugenol in F344/N rats and B6C3F(l) mice. JAgriC Food Chem, 48(8):3620-32, 2000. Bovendien bleken aldehyden uit kauwgom met kaneelsmaak een rol bij inflammatie van mond, tandvlees, precancereuze witte vlekken op mondweefsel (leukoplakie) en tongkanker een rol te spelen. ¹³⁾Miller, R.K., et al, Ora1Su1gMed Oral Pathol, 73(6):708-16, 1992. Endo, H. and Rees, T.D., Compend Cont Educ Demt, 27(7):403-9, 2006. Endo, H. and Rees, T.D., Cinnamon products as a possible etiologic factor in oralfacial granulomatosis. Med Oral Pathol Cir Bucal, (12(6):E440-4, 2007.
Chalandussia, E., et al, Oral Dis, 13(1):93-8, 2007.

Hoewel de bij dierproeven gebruikte doses methyl-eugenol veel hoger zijn dan de mensen in het algemeen consumeren, “zijn verdere studies nodig om zowel de aard als de implicaties van de dosis-responscurve bij ratten bij lage niveaus van blootstelling aan methyl-eugenol en estragol vast te stellen”. Voorts kan volgens het advies van het Wetenschappelijk Comité voor de menselijke voeding over methyl eugenol, Europese Commissie voor gezondheid en consumentenbescherming, directoraat-generaal, 26 september 2001, “…niet worden aangenomen dat er een drempelwaarde [voor methyl eugenol] bestaat en kon het comité geen veilige blootstellingslimiet vaststellen. Bijgevolg zijn verminderingen van de blootstelling en beperkingen van de gebruiksniveaus. ”¹⁴⁾Smith, Safety assessment of allylalkoxy-benzene…. Food Chem Toxicol.. Is het aannemelijk dat zelfs kleinere hoeveelheden methyl eugenol en kaneel schadelijk voor reeds belaste lichamen kunnen zijn? Is het mogelijk dat andere fytochemicaliën in kaneel de schadelijke effecten van methyl eugenol geheel of gedeeltelijk tegengaan? Deze en andere vragen blijven bestaan; het lijkt dus verstandig te wachten tot er meer sluitend onderzoek wordt gedaan voordat kaneel voor medicinaal gebruik kan worden aanbevolen. Afgezien van deze onduidelijkheden zijn er nog andere problemen met kaneel. Cinnamaldehyde is een irriterende stof die grote elektronische pieken in de hypothalamus verpprzaakt. De hypothalamus regelt, samen met andere leden van het limbisch systeem, eetlust, seksuele passies en woede. Kaneel wekt dus, na stimulering van receptoren in de maag, de lagere natuur van de mens op. Zowel de cinnamaldehy in kaneel als eugenol in kruidnagel verstoren enzymen die betrokken zijn bij het vrijmaken van de energie uit ATP, de belangrijkste energieproducerende molecule in het lichaam.”¹⁵⁾Usta, J. et al, A comparative study on the effect of cinnamon and clove extract and their main components on different types of ATPases. Human Exp Toxicol, 22(7):355—62, 2003.

Het is ook de opgemerking waard te vermelden dat kaneelolie zeer irriterend voor de huid is en op de slijmvliezen nooit onverdund mag worden gebruikt. Een van de oliën ontsteekt en tast niet alleen het maagslijmvlies aan, maar ook dat van de bovenste darmen.”¹⁶⁾Baldwin, B. and M. Spices—recipe for trouble, in Nutrition for the Nineties, p. 246.

Omdat kaneel een specerij is met aanzienlijke gedocumenteerde bijwerkingen is, kan de medische staf die deze publicatie adviseert, het gebruik ervan niet aanbevelen.

Samenvatting van de status van kruiden

Kruiden die verstandig worden toegediend, kunnen nuttig en aangenaam zijn. Capsaïcine zalf kan verlichting bij diabetische neuropathie geven. Gember en kurkuma bieden bij inwendig gebruik een aantal medicinale voordelen, evenals een rijke hoeveelheid gezonde fytochemicaliën.

Of ze nu een culinaire, aromatische, reinigende of medicinale werking hebben, de Schepper had zeker een goed doel voor ogen met elk van de planten die Hij maakte. Het is zodus onze plicht om zorgvuldig naar de veiligste manieren te zoeken om deze natuurlijke gaven te gebruiken, want zoals we hebben gezien, zijn verkeerd gebruikte kruiden niet altijd “lekker” voor onze gezondheid! Wat de wetenschap nog niet over hun werkelijke eigenschappen heeft onthuld kan in de toekomst wel eens vollediger worden opgehelderd. Maar met vertrouwen kunnen we de belofte van de Grote Ontwerper aanvaarden: “De zegen van de Heer maakt rijk en Hij voegt er geen verdriet aan toe.” (Spreuken 10:22) Welke voordelen God ook voor ons heeft voorzien, of het nu voor culinair genot, voedingswaarde of medicinaal gebruik is, het zal alleen helpen en niet schaden wanneer het goed wordt gebruikt. De zegeningen die Hij biedt zijn niet gemengd, zelfs niet op het gebied van gezondheid! En gelukkig kunnen we Zijn hulp inroepen om ons te vernieuwen, tot aan onze smaakpapillen toe! Smaken waarvan we misschien dachten dat we niet zonder konden, kunnen naar tevredenheid worden vervangen door iets beters! We hopen dat sommige of alle van de volgende recepten dat bieden!

Recepten

De volgende recepten zijn slechts enkele voorbeelden van niet-irriterende kruiden.

Probeer zelf ook eens te experimenteren en geniet ervan!

Kerriepoeder

Goed mengen in kleine kom:

3 el komijn
2 theelepels koriander
1/4 theelepel fenegriek
1/2 theelepel zout
1/4 theelepel kardemon

Fles en etiket.

Chili kruiden

6 laurierblaadjes
2 theelepels basilicum
1/3 c peterselievlokken
1 el oregano

Overbrengen naar een kleine mengkom en toevoegen:

1 1/2 theelepel uienpoeder
1/2 theelepel knoflookpoeder
1/4 c paprika
5 el komijn

Maal alles fijn. Bewaar in een luchtdichte bak.

Diverse alternatieven voor kaneel

#1: gemalen korianderzaad

#2: 1 deel Kardemom
3 delen Koriander

Goed mengen, bottlen en etiketteren.

#3: 3 delen Korianderzaad
1 deel zoet anijszaad

Samen malen. Fles en etiket..

#4:Ingrediënten als citroen- of sinaasappelextract of -schil, butterscotch, vanille of ahorn doen de smaak van kaneel niet na, maar kunnen andere aangename smaken aan recepten toevoegen.

---

Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Journal of Health and Healing, een uitgave van de Wildwood Lifestyle Center.